When in Nepal, do like the Nepali don't.

Weekend!!! En wat een avonturen heb ik deze keer weer beleefd :D

Deze keer staat Sauraha op het programma. Vrijdag ochtend vertrekken we voor ons laatste dagje samen met Veronika, zij vertrekt zondag voor haar laatste 2 weken naar Kathmandu. Met de local bus vertrekken we vanaf het kruispunt bij Global. We stappen in en vinden het al behoorlijk krap. Natuurlijk zijn de busmensen het hier niet mee eens en er worden nog meer mensen in gepropt. We staan boven op elkaar en rijden weg, bij de eerst volgende stop willen er nog meer mensen mee, onmogelijk? Niet voor de Nepali. Inmiddels heb ik het verschrikkelijk heet maar we staan echt bovenop elkaar. Mn kont zit praktisch onder de neus van een Nepalese vrouw, een kind zit bijna met zn neus in de kont van Veronika, we pletten Emily zowat maar toch rijden we zo lekker door. Gelukkig komen we op een gegeven moment bij het buspark van Sauraha. Nu opgave nr 2 uit de bus komen. Dat is makkelijker gezegd als gedaan en we moeten ons langs allemaal Nepalesen door het smalle gangpad wurmen. Het lukt en we zijn vrij. Op zoek naar een riksja om ons naar het toeristen gedeelte te brengen. Veronika heeft het de eerste keer gelopen en was ruim 2 uur bezig dus het was best lekker dat we dat niet hoefden te doen. Met 20 minuutjes zijn we er en besluiten eerst te gaan kijken of het olifanten wassen al is begonnen of dat we nog tijd hebben om onze tassen bij het hotel te dumpen.
Via een restaurant dat een indrukwekkendje schommel heeft steken we de naar de rivier. Daar zien we dat ze al begonnen zijn dus lopen we er gelijk naar toe. In de rivier staan 4 olifanten met hun mahout en met deze olifanten kan je in bad!
Emily en Veronika gaan samen eerst. Via een trappetje stappen ze op de rug van een olifant die wat dieper de rivier in loopt water in zn slurf neemt en dat vervolgens vrolijk over ze heen spettert.

Na het nemen van een behoorlijke hoeveelheid foto's is het mijn beurt. Veronika en Emily nemen mijn telefoon en camera en mogen nu voor fotograaf spelen. Ik ga naar het trappetje en heb mazzel, ik mag in mn eentje op de olifant! Super gaaf je gaat gewoon op de rug staan en loopt/schuift wat naar voren. Dan gaat de olifant aant de wandel, dieper het water in. Klein detail, 500 meter tegen de stroom in zien we later 6 krokodillen liggen. Blij dat die niet zo van olifanten houden. Mijn olifant heet Basantikali en is al 35 jaar oud. Dan begint het feest de slurf komt omhoog en in 1x ben ik zeiknat. Dit gaat zo door, wat een lol! Dit is echt enorm leuk, bijna idioot om op zo'n enorm dier te zitten en er lekker mee in het water te spelen. Een aantal keer krijg ik een directe straal in mn gezicht. Op een gegeven moment krijgt ze het commando om in het water te gaan liggen. Oh oh dat gaat wel heel erg diep naar voren. Ik hou het even vol maar dan rol ik van de olifant af het water in. Daar chillen we nog even en zwaaien we naar de camera. Ik had wat bananen mee en die heeft ze wel verdient dus ik kan dr nog ff voeren. Helaas is het daarna over met de pret maar wat een toffe ervaring.

We lopen alle drie zeiknat naar een terrasje aan de rivier waar we gaan zitten om op te drogen voordat we naar het hotel gaan. Ze hebben cocktails! Kijk dat is het betere werk eerst met olifanten in bad, dan in het zonnetje aan een prachtige rivier chillen en dat met een cocktail: de Sauraha smile :D beter kan niet. Dat we er vervolgens achter komen dat het nog maar 11 uur is is een klein detail. Ik had hier minder zon verwacht maar hij schijnt behoorlijk en binnen no time ben ik aan het verbranden. Tijd om naar het hotel te gaan. Rond 13.00 zouden ook Jessica en haar nieuwe kamergenoot uit Kathmandu aankomen. Haar kamergenootje is de Nederlandse Annemiek met wie ik ook al wat contact had op facebook, super toevallig!
Als wij gedoucht en aangekleed zijn is het de perfecte timing want ze worden net voor de gate van het hotel afgeleverd. We wachten even totdat zij zich hebben opgefrist na een lange busreis en gaan dan met zn 5en het dorpje in op zoek naar de lunch. Maar voor we dat doen moet eerst de excursie voor morgen gefixt worden. We besluiten een ochtend jungle trek met kanoën te gaan doen zodat Jess en Annemiek op tijd terug kunnen zijn voor het olifanten badderen de volgende dag.
Voor de lunch besluiten we naar het restaurant met de grote schommel te gaan, het zag er daar echt super tof uit. Tijdens het lopen er naartoe vermaken we ons met wat shoppen waardoor we een aantal keer het restaurant voorbij lopen. Uiteindelijk vinden we het terug en gaan we in de tuin zitten. De KC special lassi roept ons bijna en hij doet zn naam eer aan hij is echt special, zo lekker. Na de lunch willen Jess en Annemiek liever chillen en ik ga met Veronika en Emily nog wat winkeltjes af. Dan is het tijd voor Veronika om de locale bus te pakken. Voor mij is het de laatste keer dat ik dr ga zien, de 3e persoon al die sinds mn aankomst hier vertrekt. Alleen Emily is nog over en die blijft ook nog maar tot vrijdag. Na het afscheid ga ik met Emily terug naar het hotel en kijken we nog even bij de krokodillen. Het blijft bizar dat ze daar zo chill liggen. En als we verder lopen langs het water zien we zelfs een neushoorn in de rivier!
Bij het hotel zijn we toch wel allemaal moe. Het begint te regenen en onweren en de temperatuur wordt wat aangenamer. We besluiten daar te eten en gaan vroeg naar bed omdat we om 6 uur moeten aantreden voor de jungle trek.

Ik wordt 's ochtends wakker door gefluit van een vogeltje dat in mn kamer zit. Nouja hij zit ergens in het riet op mn dak maar het klinkt duidelijk alsof hij naast ons zit. Prima manier om zo vroeg op te staan. We ontbijten en Jess en Annemiek hebben toch besloten niet mee te gaan op de trek. Annemiek is moe en wil uitrusten en Jess is enorm bang voor alle grote en gevaarlijke dieren. Voor zover onze stoere Australische chick ;)
Toch lopen ze nog even mee naar het excursie huisje en na wat van t uitzicht te hebben genoten gaan ze op zoek naar ontbijt. Ondertussen lopen wij naar de kano waar we moeten wachten op meer mensen die met ons mee gaan. 10 meter verderop liggen een aantal krokodillen in het water te dobberen. Jikes die zijn best heel dichtbij.
Als iedereen er is stappen we in de kano. Een uitgeholde katoenboom die maar uit 1 stuk bestaat. Hij is best diep en lang dus dat moet een enorme boom geweest zijn. Er wordt met de kano gevaren alsof het een gondel is. Zo komen we langzaam vooruit. Een van de eerste dieren die we zien is een badderende neushoorn, lekker chill ligt hij tussen de waterplanten en alleen zn hoorn en oren komen boven het water uit.
we varen verder en krijgen van onze 2 gidsen info over de verschillende dieren. We zien enorm veel vogels. Er zitten hier bv 4 verschillende soorten ijsvogels waarvan we er 2 spotten. In totaal zijn er in het park meer als 500 vogelsoorten te vinden van de 800 die Nepal in totaal herbergt. We spotten nog wat krokodillen en Emily ziet nog een aantal mooie boomstronken die ze voor krokodillen aanziet. Gelukkig zijn die boomstronken niet echt gevaarlijk.
Zo dobberen we rustig verder, het enige wat je hoort is het gefluit van allemaal vogeltjes en het gezoem van insecten. Wat heerlijk rustig. Na een tijdje zien we in de verte wat grootst. Het is weer een neushoorn maar deze moeten we vrij dichtbij passeren. De gidsen pakken stokken en houden ze klaar, uhh dat komt niet echt lekker over. De neushoorn voelt zich duidelijk gestoord en maakt zich nog groter als hij al is en begint te stampen. Dan begint hij langs de oever te rennen en dat is nog verbazingwekkend snel. Een neushoorn kan een snelheid van 50 km per uur halen, dat terwijl wij met een sprint maar tot rond de 36 km per uur komen. Geen wedstrijdje mee proberen te houden dus.
Zonder problemen passeren we de indrukwekkende neushoorn en dobberen weer verder tot we aan een oever aanmeren. Daar is het uitstappen en een stukje omhoog lopen.
Onze 2 gidsen nemen Emily en mij mee naar een stukje van de anderen af. Hier krijgen we uitleg over het park wat sinds een aantal jaar officieel beschermd gebied is en over wat te doen als we verschillende gevaarlijke beesten zouden tegenkomen. Geruststellend.
En zo gaan we op pad. Door het bos, door olifanten gras wat 8 meter hoog kan worden, langs de oever en door meer bos. We komen dicht langs een neushoorn en zien nog een andere in de verte. We lopen langs een apen troep, makaken, die lekker zitten te eten. We zien wilde pauwen, en zelfs een kuiken. Volgens mij spreken de pauwen hier trouwens een andere taal als in Nederland want ze klinken toch wel anders. Om een beekje over te steken moeten de schoenen uit, en wat is dat water heerlijk koel. Het liefst zou je hier de hele dag willen zwemmen. In het bos is het een stik koeler en veel beter uit te houden. Soms stoppen we omdat onze gidsen wat horen en soms laten ze sporen zien of leggen wat uit. Op een gegeven moment staan we stil door een geluid en voor ons op het pad steekt een kudde herten over, waaronder een mannetje met een indrukwekkend gewei. Even blijft 1 hert op het pad staan en kijkt ons aan maar dan schiet de hele kudde er vandoor.
Zo komen we uiteindelijk bij een groot veld met een uitkijktoren waar we even gaan zitten, na de rustpauze is het nog maar een klein stukje lopen tot ons begin punt. We steken de rivier over naar het dorp en het jungle avontuur is klaar. Helaas hebben we de tijgers (de gids heeft er 2 weken geleden 1 gezien, jaloers!) en de beren niet gezien maar al het andere was super mooi en leuk. De gids verteld dat als we een dagtocht hadden gedaan evt met overnachting we meer kans hadden om dit soort dieren tegen te komen omdat je op bepaalde plekken kan wachten. Helaas kon dat niet omdat de andere meiden alleen de ochtend wilden maar die zijn dus uiteindelijk helemaal niet meegegaan en we hadden het best kunnen doen. Ach ik ben hier nog wel ff en in een ander weekend kom ik zeker terug om een dagtocht te maken!

Emily gaat naar het hotel en ik ga kijken hoe het met Jessica en Annemiek gaat met de olifanten badderen. Als ik daar aankom zijn ze net klaar. Met zn 3en besluiten we ergens wat te gaan drinken en daarna douchen, om te kleden en te gaan lunchen.
Als we naar het hotel lopen komen we Emily tegen, die gaat vast ergens zitten en we spreken over een uurtje af.
We zijn best moe na de wandeling en ook de andere meiden vinden gewoon chillen wel een goed idee dus de rest van de middag blijven we onder rietendakjes lekker aan de rivier chillen met muziek, een gesprek of een goed boek. Even beleven we heen perfect moment, even zijn we in het paradijs. Wat heerlijk.

Annemiek en ik kletsen samen lekker in het Nederlands terwijl Emily en Jessica een boek lezen. Zo genieten we van de omgeving en de zonsondergang. De lunch was hier niet echt speciaal dus we besluiten weer naar het restaurant van gisteren te gaan, volgens tripadvisor de beste uit de omgeving en niet eens zo heel veel duurder als de rest. Omdat Annemiek en ik allebei een korte broek aan hebben en de muggen beginnen te komen willen we eerst even naar het hotel om ons om te kleden. En ik weet het een korte broek en topje, in Nepal.... schandalig. Het is hier gebruikelijk dat je je schouders en knieën als vrouw bedekt hebt (de mannen mogen doen wat ze willen). Als je dat niet hebt wordt het hier gezien als dat je op zoek bent naar een partner, en niet op een goede manier. Helemaal in kleine gemeentschappen worden degenen die dat doen daar enorm op aangekeken en gezien wij in zo'n gemeenschap wonen wordt verwacht dat we ons aanpassen.
Maar hier in Sauraha en ook in Pokhara is het zo toeristisch dat niemand opkijkt van blanke vrouwen in te korte kleding. En daar maken we dus fijn ff gebruik van, ze kennen ons hier toch niet. Het is heerlijk om eens niet in een lange broek of tshirt met mouwen te lopen met deze temperaturen. Tot de muggen komen in ieder geval, dan wil je een lange broek aan. Door de regen van gisteren is de temperatuur ook iets aangenamer vandaag en is een lange broek 's avonds dus geen probleem.
We lopen via het krokodillen view point en worden aangesproken door een man die ons de krokodillen aanwijst. Hij geeft een heel verhaal over trekkings die we kunnen doen waarbij we veel meer kunnen zien en dat we morgen vroeg echt een tocht zouden moeten maken! We vertellen hem dat we dat vanmorgen al gedaan hebben en dat het erg leuk was. Hij vraagt wat we gezien hebben en ik zeg dat we helaas de tijgers gemist hebben. Volgens hem moet ik met zijn buro op pad dat is recht achter ons. Dat was precies het buro waarmee we op pad zijn geweest en dat vertel ik hem dus ook. Zn vrienden die er omheen zitten moeten enorm lachen, heeft hij zo zn best gedaan zijn we al bij ze geweest. Hij ziet er een beetje opgelaten uit maar moet toch wel mee lachen.
Bij het hotel aangekomen zie ik dat ik heeeeel vaak gebeld ben door Binod en Amid. Eerder vandaag werd Emily gebeld, ze vroegen haar wat de code van het slot op de deur was. De eerste 2 weekenden dat we hier waren hebben we de deur opgelaten of dicht gedaan maar zonder slot er op achter gelaten. Vervolgens kwamen we terug en lagen er envelopen op ons tafeltje. We dachten dat ze voor ons waren maar nee ze waren van iemand anders. Hmm vreemd waarom ligt dat bij ons? Verder viel ons op dat onze dekens anders gevouwen waren en ik was mn grote handdoek kwijt. Deze vond ik later achter het 3e bed in de kamer. Er waren dus mensen in onze kamer geweest in onze afwezigheid. Niet echt een lekker idee. Dat in combinatie met een verhaal van Veronika dat er weleens spullen verdwenen hebben we daarna besloten onze kamer met een slot af te sluiten als we er niet zijn. Op zich werkt dit prima maar dit weekend zouden we op zondag een nieuw kamergenootje krijgen. Vanwege omstandigheden is ze er echter al en ze hebben de code niet dus Binod belde Emily en die heeft de code doorgegeven. I het smsje wat Amid heeft gestuurd staat dat ze het slot niet open krijgen en dus staat ons nieuwe roomy voor een dichte deur. Gelukkig heeft Veronika haar opgevangen en die is mij aan het appen dat we super slechte kamergenoten zijn :P. Ik heb inmiddels Amid terug gesmst wat het nummer is en die zegt het morgen te gaan proberen. Veronika is iets doortastender en gaat de code die ik haar geef gelijk uit proberen. Succes! Blijkbaar heeft Emily de verkeerde code genoemd en in plaats van verschillende combies van die cijfers te proberen heeft Binod alleen maar herhaalt wat Emily zei. Tja dat gaat natuurlijk nooit werken. Affijn Nadiya is inmiddels binnen en kan lekker slapen.

In het donker lopen we terug naar Emily en Jessica. Met zn 4en gaan we naar het restaurant waar we in de tuin gaan zitten. Het is allemaal verlicht en ziet er super gezellig uit. We bestellen en zoals gebruikelijk komt alles los van elkaar. Annemiek en ik grijpen onze kans en nemen een lekkere cocktail. Ook alweer zoiets niet Nepalees. De meeste Nepalesen zijn Hindoe, ze eten geen koe en drinken geen alcohol. Alhoewel en Hindoes zijn die zeggen dat het drinken van alcohol bij feesten horen.
Als we klaar zijn plunderen Jessica en Annemiek de servetten voorraad op tafel (die enorm is) om als toiletpapier te gebruiken. Een man staat op en loopt naar ons toe. Als we toiletpapier nodig hebben wil hij dat graag voor ons regelen. Hij is de restaurant eigenaar en wil ons graag helpen als dat een probleem is. Hilariteit!!!! Rode hoofden en snelle excuses volgen, wat een gein.
De man laat een stoel brengen door een serveerder en gaat bij ons zitten. Hij verteld dat hij in Duitsland heeft gewerkt en nu eigenaar is van dit restaurant en dat hij ook een 5 olifanten heeft. Vervolgens laat hij cocktails brengen. We hoeven ons geen zorgen te maken, ze zijn van het huis. Eigenlijk hoeft niemand maar hij blijft aandringen en er worden er gewoon 4 neergezet. Annemiek verteld me in het Nederlands dat ze het niet lekker vind en als de meneer er wat van zegt dat ze dr cocktail nog niet heeft aangeraakt maakt ze er van dat ze niet zo lekker is. Vervolgens wordt er honing gember citroenthee voor haar neus gezet (die ze overigens wel heel lekker vond). Hij vraagt wat wij hier doen als vrijwilligers en wat we thuis doen voor werk. Annemiek verteld dat de bouwkundige is en ze krijgt gelijk een baan aangeboden. Hij wil graag een aantal gastverblijven bouwen op zn grond en daar heeft hij iemand voor nodig die dat goed kan ontwerpen. Ze is te duur voor hem maar ze kan hier gratis verblijf en eten krijgen dus ze moet er maar over nadenken. Zo gaat het nog een tijdje door. Ik moet maar langs het schooltje komen wat hij net heeft gebouwd want daar werkt een Nederlandse etc. Uiteindlijk heb ik mn cocktail op en worden de andere mijn richting op geschoven. Ja dus mooi niet he! We overtuigen hem er van dat we nu echt naar het hotel moeten. Maar hij kan ons niet zomaar in het donker laten lopen dus we moeten mee naar zn auto (een Duitse Volkswagen want die zijn nou eenmaal beter) en hij zet ons recht voor het hotel af.
Enorm giechelig gaan we door de inmiddels dichte maar niet afgesloten poort naar binnen. Wat een avond hebben wij weer meegemaakt!

De volgende ochtend moeten Jessica en Annemiek vroeg op omdat de bus naar Kathmandu ze op tijd op haalt. We zeggen gedag en Emily en ik gaan op zoek naar ontbijt. We gaan langs de rivier zitten en genieten van de rust, de temperatuur en het uitzicht. Na even gechilt te hebben gaan we op zoek naar het olifanten sanctuary wat we helaas niet kunnen vinden. Ach een volgend weekend gaat het me vast lukken. We wachten bij de weg op de locale bus en vragen een winkelier wanneer die komt. Nog geen paar minuten later komt er een busje aanrijden, de winkelier zegt dat we deze moeten hebben. Het is wat vreemd omdat het busje de verkeerde kant op gaat maar we vragen de chauffeur en ook hij bevestigd de bestemming. De we stappen naast hem in en gaan op weg. Na een zeer hobbelig rondje door wat lijkt het hele dorp (incluus afgelegen boerderijtjes) komen we een paar meter boven de plek waar we ingestapt zijn uit en vanaf daar rijden we naar de busstop van Sauraha. Hier komt net de local bus aan en we kunnen gelijk door.

Binnen een uur zijn we terug in Bharatpur. Emily gaat gelijk door naar huis maar ik ga eerst naar Global om de nieuwe meiden te ontmoeten. Na even met Emma te hebben gesproken komen de meiden langs. 2 Canadezen (Nicole en Maddi) en de Amerikaanse Nadiya. Na met te hebben verontschuldigd gaan we lekker lunchen en kletsen. We besluiten naar de rivier te lopen en daarna een duik te nemen in het zwembad.
Bij de rivier aangekomen worden we gevolgd door een man. Hij blijft maar achter ons aan lopen en dingen roepen en naar dingen wijzen. We zijn al gewaarschuwd voor bedelaars en we worden inmiddels knetter gestoord van hem. Met chaina en hoina, wat nee betekend, probeer ik hem weg te krijgen. Helaas heeft dit geen effect. Als hij ons ook naar beneden naar de rivier volgt ben ik er klaar mee. Ik draai me om en vertel hem datie weg moet gaan. Hij praat in Nepalees terug en wijst op een bordje maar ik ben toch redelijk duidelijk en uiteindelijk gaat hij weg. We lopen langs de rivier naar een groot Buddha beeld en blijven daar even staan kletsen. Nee he daar is die vervelende vent weer. Eerst proberen we hem te negeren maar wederom werkt dat niet. Je zou denken dat hij het de eerste keer snapt. Weer ga ik naar hem toe en maak hem duidelijk dat hij irritant is en op moet zouten. Hij sputtert wat maar vertrekt uiteindelijk toch. Om ons heen staan allemaal mensen stil en naar ons te kijken. Wat hulp had prettig geweest maar zo werkt het ook.
We lopen terug naar Global om een duik te nemen, nadat we nog van een oreo milkshake gesnoept hebben. We halen onze tassen uit het kantoortje en een van de mannen vraagt of ik niet weer wil zwemmen. Ik antwoord dat we dat net van plan waren en ga naar buiten. We gaan naar het zwembad en vertellen de poolboy dat we 250 moeten betalen ipv 350 voor het zwemmen omdat we een deal hebben met de manager. De man van net staat echter ook in het hokje: "loop maar door, veel plezier!". Gaat lekker dit weekend met allemaal gratis dingen :P Mij hoor je in ieder geval niet klagen.
Na een aantal baantjes en gewoon genieten van het water moeten we toch echt maar eens naar huis. Daar blijkt ons kamer in een hindernisbaan te zijn veranderd door de extra klamboe. Er hangt een koord aan de deurpost waar we onderdoor moeten om binnen te komen en een ander deel is aan mijn klamboe vast gemaakt. Een boeiende constructie, dat is zeker. Omdat er nu niemand thuis is grijpen we onze kans en nemen boven een kijkje. Schijnbaar de enige reden dat we een extra kamergenoot hebben is omdat onze hostfamily geld nodig heeft. Ze zijn een tijdje geleden begonnen met het maken van een extra verdieping. Dit deden ze door eerst het hele dak van het huis af te halen. De vrijwilligers die hier toen woonden hadden letterlijk geen dak boven hun hoofd. Ze hebben geklaagd bij Binod maar die deed er niks tegen omdat Krischna zn beste vriend is. Afin ze zijn inmiddels gestopt met bouwen omdat er geen geld is en ze krijgen geld om ons onderdak te verschaffen. Daarom zitten we dus nu hutje mutje op elkaar voor een aantal dagen. Goed geregeld maar niet heus, maar gelukkig wel gezellig.
Na het eten kletsen we nog wat verder en is het tijd om te slapen. En dat mag ook wel na alles wat we dit weekend hebben beleefd!

Inmiddels is de nieuwe week weer begonnen maar daar aan het eind van de week meer over. Weer bedankt voor alle leuke berichtjes op de vorige blog. Het blijft leuk om jullie reacties te lezen :)

Tot de volgende keer! Groetjes uit het nog steeds hete Nepal!